Het Lieflijke Lawaai van de Lockdown

Beluister....

Of lees (mee)...

Zal het de vogels zelf zijn opgevallen? Zullen ze in de gaten hebben gehad dat ze dit voorjaar soms een monopolie hadden? Een monopolie op geluid, omdat de  vliegtuigen zwijgend op een tot parkeerterrein omgedoopte startbaan stonden en het autoverkeer aanzienlijk was uitgedund. Zal het ze zijn opgevallen dat de blauwe lucht ongeschonden was, zonder krassen en littekens van die vliegtuigen? Dat zij als vogels ook daar weer een monopolie hadden?

Oorverdovend

Neem natuurgebiedje Schinkelbos, de meest recente uitbreiding van het Amsterdamse Bos, normaal geteisterd door gebrul en gebral van buurman Schiphol. Het bestaat nog geen twintig jaar en kent veel variatie: bos,  open water, rietvelden, drassige terreinen en ‘savannetjes’ met meidoorn en laag geboomte. Een gevarieerd landschap biedt een gevarieerd vogelleven en dat kon je dit voorjaar beter horen dan ooit. Tussen het luidkeelse, maar melodieuze fluiten van merels, zwartkoppen en tuinfluiters roeptoeterden  in het bosgedeelte zanglijsters zo hard ze maar konden, fitissen lieten met hun melancholieke deuntje op volle sterkte horen dat ze heel anders zijn (al zien ze er bijna hetzelfde uit) dan de tjiftjaffen met hun monomane gedram,  winterkoninkjes trakteerden ons op hun vertrouwde ratel en roodborstjes op hun aarzelende liedje, maar dan wel met de volumeknop op maximaal. Net zo oorverdovend rinkelde in het natte gedeelte een dodaars, krasten kleine karekiet en rietzanger, snorde een sprinkhaanzanger en  riep in de verte een koekoek hoe hij heette. Zelfs de wat rustiger vogels leken aanweziger dan ooit, zoals de boven het riet wentelende bruine kiekendief of het biddende torenvalkje. En dan heb ik het nog niet over de buizerd, havik  grasmus, kneu, groenling, putter, roerdomp,  bosrietzanger en al die andere gewone en minder gewone vogels die je nu eens niet alleen zag, maar vooral hoorde.

Vleugellamme reuzenvogels

Het Schinkelbos, een postzegeltje ‘wildernis’ waar de natuur haar gang mag gaan en Schotse Hooglanders verantwoordelijk zijn voor een groot deel van het onderhoud. Klein maar fijn. Dit voorjaar kwam het eindelijk tot zijn recht. Ik had het idee dat de vogels daar nóg harder zongen dan elders. Misschien wilden ze het huisarrest van de vleugellamme  reuzenvogels een eindje verderop een beetje verzachten door namens hen extra veel lawaai te maken. Lieflijk lawaai. Misschien leek het ook maar zo, viel het me alleen maar op omdat het verder zo stil was. Of kwam het gewoon omdat ik kort daarvoor mijn oren had laten uitspuiten…

Link naar column:  https://www.ivn.nl/afdeling/de-ronde-venen-uithoorn/column-week-27-het-lieflijke-lawaai-van-de-lockdown