Verontruste meeuwen schrijven Lubach een brief
Foto: Pixebay
Beste Arjen Lubach,
Wij zijn twee zilvermeeuwen en vinden het spijtig dat je avondshow is gestopt, we keken er graag naar. Toch willen we nog iets kwijt over een item in één van je laatste shows, over meeuwen in de stad, in de rubriek Arjens Kutleven (dit laatste woord moesten we trouwens even opzoeken). ‘Weg met de meeuwen,’ riep je. En ‘Hoe komen we van de meeuwen af?’ Je noemde ons ‘Hitler met veren’ en ‘De ergste terroristen met vleugels sinds 11 september’. Daar zijn wij als stadse meeuwen erg van geschrokken, Arjen.
Voor jou lijken er slechts krijsende patatmeeuwen te bestaan, maar er zijn heel veel varianten van ons, van de dwergmeeuw ter grootte van een forse merel tot de grote mantelmeeuw met de omvang van een gans. Deze grootste meeuw ter wereld liet je een konijntje doorslikken alsof alle meeuwen dat doen!
En nee, Arjen, niet alle meeuwen rukken mensen snacks uit handen. Er zijn individuen die zich daarin hebben gespecialiseerd, de gemiddelde meeuw durft of kan dat helemaal niet! Toevallig hebben wij tweeën ervoor doorgeleerd, maar het blijft risicovol. Laatst heeft één van ons zich behoorlijk gebrand aan een gloeiende bitterbal. Moeten die echt zo heet?!
Mensen hebben vaak een hekel aan dieren die op hen lijken, constateren we. Is dat zelfhaat? Want we lijken meer op jou dan je denkt, Arjen. Jij kon je ei niet langer kwijt bij de NPO en vertrok naar de commerciëlen, wij kunnen onze eieren niet meer kwijt in de duinen (door mensen en vossen) en proberen het nu in de stad. We vermoeden dat jij voor het grote geld kiest en in een gespreid bedje komt, wij hebben eigenlijk geen keus en moeten nog maar zien of we het hier redden. De daken waarop we broeden worden ’s zomers soms zo heet, dat onze jongen hun pootjes branden. Ze rennen dan in paniek naar de rand en vallen te pletter, Arjen.
We weten dat we herrie maken, maar daar zijn jullie mensen ook heel goed in. We zijn nu eenmaal geen lieve zangvogeltjes die ongemerkt verdwijnen als hun leefomgeving wordt vernield. We proberen gewoon te overleven.
Waarom schonk je geen aandacht aan nesthubs, waardoor onze jongen niet meer levend worden geroosterd en jullie door de plaatsing het nestelen ook een beetje kunnen sturen, want wij broeden er graag in. ‘Nesthubs? Wat zijn dat nou weer?’ horen we je vragen. Dat zijn een soort meeuwennestkasten, Arjen. Verdiep je gewoon echt even in ons. Dan kijken wij misschien wel naar je nieuwe programma bij de commerciëlen!
Twee verontruste zilvermeeuwen.
