Op Paaltjes in de Polder

(een vervolgsprookje)

Grutto boven Grasfalt

2.Het  Laatste Kievitsei

Vanaf paaltjes in de polder keken een tureluur en een grutto naar wapperende vlaggen die de nacht ervoor als uit het niets waren verschenen.

“Wat vieren ze eigenlijk?” vroeg de tureluur. 

“Wellicht iets met de Nationale Vogel?” opperde de grutto.

“Nationale Grutto-dag of zo?”

“Zou zomaar kunnen. Boeren die trots zijn dat we hier weer hebben gebroed.”

“Maar die vlaggen hangen wel een beetje halfstok…”

“Oh, is dat zo? Nou, misschien doen ze dat omdat onze broedpogingen ook dit jaar geen nakomelingen hebben opgeleverd…”

Een kievit  landde op een paaltje naast hen. “Niet alles draait om jou, grutto, ze vlaggen tegen de regering, die wil  ze dwingen wat aardiger te zijn voor de natuur!”

“Ooh, daar heb je die alwetende kievit weer! Nog steeds zuur omdat de titel   Nationale Vogel  aan jullie voorbij is gegaan?”

“Uiteraard, grutto, daar zullen we nooit overheen komen. Maar valt jullie behalve dat ze halfstok hangen niks op aan die vlaggen?”

Het duurde even, maar toen riep de tureluur, alsof hij een enorme ontdekking had gedaan: “Ze hangen ondersteboven!”.

De grutto haalde zijn schouders op. “Ach, weten die boeren veel.”

“Dit weten ze heel goed, grutto. Dit doen ze opzettelijk.”

“Mij kan het niet schelen, hoor, zolang ze maar voor ons opkomen,” mompelde de grutto.

“Jij bent ook niet het scherpste mes uit de grutto-la, hè, kijk nou eens verder dan je snavel lang is! Dan zou je zien dat het ze daar helemaal niet om te doen is. Met die vlaggen protesteren ze tegen een historische kans om met een grote zak geld te ontsnappen uit hun doodlopende productiesysteem dat zo’n beetje de hele natuur, inclusief ons, om zeep helpt.”

“Ach kievit, wat een grote woorden weer…”

“Onze boer is juist heel vriendelijk voor de weidevogels!” piepte de tureluur. “hij maait pas als onze kuikens groot zijn, zaait bloem- en kruidenrijk gras en  houdt het grondwater op peil!”

“Hij noemt zich zelfs gruttoboer,” grinnikte de grutto.

“En aan stikstof doet ie zeker ook niet mee?”

“Nee, onze boer niet! Dat zijn de anderen. En Schiphol en zo.”

“Weet je, kievit,”  lachte de grutto. “Zou het kunnen dat ze vlaggen omdat het laatste kievitsei is gevonden? Haha! Het Laatste Kievitsei! Lijkt me wel iets om te vieren!”

Vrolijk stegen de twee op, voor de kievit iets terug kon zeggen waren ze al gevlogen. 

Naar later bleek, voor altijd.

 

 

 

Foto's: pixabay 

T

1.Tureluurs 

Vanaf paaltjes in de Bovenkerkerpolder  keken  een tureluur en een grutto naar een passerende stoet luid toeterende tractoren.

       “Boeren,” constateerde de tureluur. “Ze voelen zich niet gehoord en protesteren tegen overheidsplannen die slecht zijn voor hun dieren…”

       “Echt? Wat mooi!” riep de grutto uit. “Onze boer is vast hun voorbeeld!”

        “Ja, onze boer is geweldig!”

        “Die maait pas als onze kuikens groot zijn....”

        “Die zaait bloem- en kruidenrijk gras...”

         “Die houdt het  grondwater voor ons op peil...”

         “Die beschermt ons tegen vossen...”

         “En nu gaan andere boeren voor ons demonstreren! Ik heb altijd gezegd dat je de boeren  tijd moet gunnen, tureluur.  Niet elke boer is zo voortvarend als die van ons. Bovendien hebben ze het zwaar! Als Nationale Vogel heb ik daar best begrip voor. Ook zij zijn een bedreigde diersoort, hun aantal loopt even snel terug als dat van ons!”

          “Dat heet schaalvergroting, slimme vogel,” riep een passerende kievit, “Hogere productie met minder boeren! Goed voor de export, maar niet voor ons! Weet je wie er echt niet meer gehoord worden? Wij!”

          “Ik hoor je anders luid en duidelijk!”

           “Zeg Nationale Wijsneus, kom jij wel eens buiten de comfortzone  van je gruttoboerenlandje? Daarbuiten is het stil, hoor. En trouwens, werden jullie grutto’s niet vooral Nationale Vogel omdat jullie als eerste van ons zullen uitsterven? Nationale Pechvogel was wellicht passender geweest!”

          ”Dat is de kift, kievit! Ze vonden ons gewoon het aantrekkelijkst! Maar jullie profiteren er ook van. Kijk maar, boeren demonsteren voor het dierenwelzijn!”

         “Dank je de koekoek! Het gaat ze om die  levende melkmachines van ze, Nationale Aantrekkelijkheid. Laat je niet verblijden  met een dode mus! Deze boeren hebben een historische kans om naar kringlooplandbouw te switchen, grote zak geld erbij, maar nee hoor, ze demonstreren liever voor het behoud van  hun doodlopende productiesysteem! Stokdoof  voor de tekenen  des tijds, die kwartels!”

         “Het is een eerste stap, kievit. Uit de  liefde voor hun dieren komt uiteindelijk liefde voor ons voort! Gun ze de tijd.”

         “Liefde!? Domme gans! Een  koeienlijf uitsluitend in dienst  van de melkklieren, is dat soms dierenliefde!? En  kraai geen victorie, grutto, want tijd hebben we helemaal niet!”

         “Niet altijd zo negatief, kievit! Laten we deze boeren steunen. Met een Vogel Defence Force of zoiets. Wat jij, tureluur?”

         “Wijze woorden, grutto!”

         Zuchtend zwierde de kievit bij hen vandaan. Hij werd hier tureluurs van.

https://www.ivn.nl/afdeling/de-ronde-venen-uithoorn/column-week-37-vogels-defence-force

 

                                                                                                              *

                 9/9/20 in de Nieuwe Meerbode